top of page

Krenten uit de pap

Aan het eind van het jaar wordt het tijd voor reflectie. Omdat het op deze webzijde vooral draait om plaatjes, wordt het een fotografische reflectie van 2019. Het jaar kende hier en daar wat tegenvallers. Er is altijd wel een vroege ochtend met bagger weer, een te drukke fotolocatie of weinig onderwerpen ter plekke. Maar laten we het jaar positief eindigen en de spreekwoordelijke krenten uit de pap halen. Here we go:

Het fotografische jaar begint voor mij persoonlijk meestal wat schoorvoetend. Het lijkt erop alsof ik toch een beetje als een murrige bruine beer het winterslaapje uit moet hebben alvorens in actie te komen. Winterse omstandigheden of paddo's dagen mij meestal net te weinig uit om de camera ter hand te nemen. Zo rond maart kunnen de fotorolletjes uit het vriesvak gehaald worden en begint het circus. Jiehoe!

In de tweede helft maart kon ik krent nummer 1 in de poppetjes van de ogen kijken. Bufo bufo, aangenaam kennis te maken!

Een paar weken later werd het tijd om bij m'n vaste tipjesplekje te koekeloeren of de oranje rakkers al gearriveerd waren. En ja, gelukkig waren ze wederom present. Na een paar sessies kon ik twee mannekes vastleggen op Pinksterbloem (waardplant van het Oranjetipje).

Oranjetipje(s) - Anthocharis cardamines

Twee weken later maakte ik met m'n beide zoontjes een wandelingetje in hetzelfde gebiedje. De omstandigheden leken verre van ideaal maar gelukkig had ik per ongeluk m'n camera meegenomen. Geheel onverwachts kon ik daar een uit de kluiten gewassen gevleugelde vriend(in) vereeuwigen. (Verdere beschrijving in een eerder blogje).

Koninginnenpage - Papilio machaon

Een maandje daarna kon ik dezelfde soort nogmaals van dichtbij bewonderen. Deze keer iets minder onverwacht. Van een collega fotografe had ik poppen gekregen van de Koninginnenpage. Het moment suprème (het uitsluipen van de vlinder uit de pop) viel echter lastig te timen. De pages hadden er een handje van om ongezien al hun slaapzak te verlaten alvorens ik met m'n kliktoestel ervoor kon hangen. Ik heb ze wel evengoed uitvoerig kunnen bewonderen en hiervan o.a. onderstaand bewijs kunnen verzamelen.

De maand mei bracht voor mij een tweetal nieuwe libellensoorten. De eerste (Beekrombout) trof ik aan in de eigen provincie. De ander (Vroege Glazenmaker) mocht ik ontmoeten in Friesland. De “Friese” soort had een aanlegsteiger als hangplek gekozen en kon ik vanaf een wiebelende boot fotograferen.

Begin juni was het tijd voor mijn tweede Eifeltripje. Nadat vorig jaar een succes was geworden, waren mijn verwachtingen hooggespannen. Uiteindelijk viel dit keer een beetje tegen qua hoeveelheid en qua soortenrijkdom. Ach volgend jaar gewoon weer nieuwe kansen… De Distelvlinder (een soort die het dit jaar sowieso heel goed deed) wilde meewerken. Daarnaast kon ik een Moerasparelmoervlinder ontwaren. Dit is een soort die niet al te algemeen is en ik eerder in de Belgische Ardennen had weten te strikken. Dit weerzien deed me wel goed.

Teruggekomen in Limboland bleek dat je niet altijd in den verre hoeft te vertoeven om leuke soorten te treffen. Op nog geen 20 km van thuis had ik een nieuw gebiedje ontdekt waar ik me een aantal keren leuk heb geamuseerd met libellekes. Niet alleen kleintjes, maar ook uit de kluiten gewassen types als Zuidelijke en Grote Keizerlibel. Treffende namen als je het mij vraagt.

Voor je het weet zit je al op de helft van het jaar en is het tijd voor de zomervakantie. Lekker genieten van een Frans stokbroodje, een fikse wandeling in de bergen en een leuk aangevulde collectie beestjesplaatjes voor in het plakboek :-).

Vervuld met fijne vakantieherinneringen kon ik ik weer aan de arbeid. Maar tijdens de afgelopen warme zomer waren er in het thuisland ook genoeg foto-onderwerpen te vinden. Ik kon het uiteraard niet laten om toch nog even te checken hoe het met de Boomkikkerpopulatie gesteld was. Die was op peil dacht ik zo :-)

Europese Boomkikker - Hyla arborea

Laatst Augustus mocht ik de soort ontmoeten waar ik al vaker speciaal naar op zoek was geweest, maar immer tevergeefs. Deze keer was het wel raak. Ook deze soort heeft evenals de Distelvlinder een goed jaar achter de rug en was vaker in het binnenland te vinden. De Kleine Parelmoervlinder is dan wel redelijk klein van stuk, maar kan qua vleugeltekening makkelijk concurreren met het gros van de Nederlandse vlinders. Een juweeltje als je het mij vraagt!

Met deze knalsoort werd mijn macroseizoen afgesloten. Uiteraard dienden zich nog wel wat “usual suspects” aan en heb ik me uiteraard fotografisch niet verveeld. Maar omdat het hier om de krenten uit de pap gaat, gaan we de bloglezer niet vervelen met duffe paddenstoelenplaatjes :-).

Al met al ben ik erg tevreden met de leuke soorten die ik dit jaar heb mogen ontmoeten en nu de winter al een heel stuk onderweg is, wordt het langzaam aan tijd om nieuwe plannen te maken. Voor dat je het weet kruipt de eerste Oranjetip en Smaragdlibel al weer uit de pop/larvehuid.

Op een mooi nieuw 2020!

Groet, Sjors

Recente Blogs
Zoek op onderwerp
Follow Us
  • Facebook Classic
  • Twitter Classic
  • Google Classic
bottom of page