Yessssss!

Gisteren bracht ik sinds langere tijd weer eens een bezoekje aan m'n boshutje. De weersvoorspelling voor de ochtend was ok en op de heenweg kon ik nog genieten van een prachtige rode zonsopgang. Bij het hutje eerst de zaken weer op orde gemaakt en plaatsgenomen in m'n onderkomen. In het begin was het een beetje mak met vooral het kleine spul (kool- en pimpelmezen). Vooral de pimpelmezen genoten van het weer bijgevulde vijvertje. Vol overgave stortten ze zich op het badderwerk.

Daarna kwamen de Boomklevertjes. Die waren me meestal te vlug af op fotografisch te bevriezen. Ik dacht dat het daarna wel zo'n beetje over was maar toen hoorde ik wat bekend gekrijs naderbij komen. Even later meldden zich een tweetal Gaaien bij hut. Ook deze knakkers genoten van de wasbeurt. Ze werden er zelfs zo blij van dat ze hun kuifje spontaan opzetten. :-) Zelfs met m'n 300mm kinder-telelensje kreeg ik ze in vooraanzicht nog maar net in beeld.

Gaai - Garrulus glandarius

De gaaien bleven best een tijdje hangen. Ik had m'n geheugenkaartje zowat volgeschoten en wilde de boel inpakken. Dat ik dit nog niet had gedaan was maar goed ook.

In m'n rechterooghoek zag ik een groene "vlek" tussen het droge gras. Een Groene Specht had besloten me met een bezoekje te vereren en was in de bodem aan het peuteren. Een keer eerder dat ik deze soort bij het hutje gezien maar dat was geloof ik één miliseconde. Nu was het dus zaak om rustig te blijven en te zorgen dat deze schuwe soort niet het hazenpad zou kiezen. De specht zat op zo'n 4 meter afstand helemaal rechts van de hut. Ik probeerde de lens met heel veel geduld richting de specht te draaien. Wonder boven wonder bleef mevrouw (ja een vrouwtjesspecht) op haar post. Ik bedacht me om deze kans toch te pakken en kon 4 kopportretjes maken. De achtergrond was enorm rommelig dus fotografisch geen toppertje.....

Groene Specht - Picus viridis

Na deze 4 opnames vloog madam op om weer snel uit het zicht te verdwijnen, tenminste dat dacht ik. In werkelijkheid vloog ze in de eerste de beste berkenboom die ze tegenkwam. Ook nu was het zaak om wederom de lens richting specht te draaien, de camera te kantelen en half omhoog te richten. Met de camera een heel eind de rijstzak ingedrukt en mezelf in schuine positie te hebben gemanouvreerd, kreeg ik madam geheel in beeld. De afstand was wat groter dan bij het kopportret maar ook bij dit beeld had ik niet al te veel ruimte. Blijkbaar was deze afstand voor de specht wat comfortabeler en ze bleef iets van 5 minuten rondhangen. Tussendoor moest ik wat oude foto's van de camera halen omdat het kaartje vol was maar dat lukte ook nog.Ik kon m'n geluk niet op en kreeg de kans deze prachtsoort fatsoenlijk op de plaat te zetten. Na de vele Grote Bonte Spechten van de afgelopen jaren kon ik bij deze ontmoeting een dik yes, yes, yes-gevoel niet onderdrukken :-)