Perzisch Tapijtje

Twee weken terug besloot ik nog eens een bezoekje te brengen aan m'n oude boshutje om te kijken of ik daar de draad weer op kon pakken met de lokale bosvogeltjes. Alvast wat voorbereidingen getroffen en wat voer neergelegd. Toen ik plaats wilde nemen in het hutje zag ik dat het hutje gekraakt was door nieuwe bewoners. Gelukkig niet van die irritante, enorme gasten die de hele woning overhoop halen....

Ik trof een drietal Dagpauwogen aan die zich aan de onderkant van een plank verschanst hadden en hingen te chillen. De Dagpauwoog is een van de vlindersoorten in Nederland die als vlinder (dus niet als pop) overwintert. De binnenkant van het hutje is droog en donker en ze hadden besloten dat dit wel een fijne plek zou zijn om ongestoord in winterrust te gaan. In de lente kunnen ze dan samen met bijvoorbeeld Citroenvlinder als eerste weer het luchtruim kiezen.

Natuurlijk had ik wel eerder Dagpauwogen kunnen fotograferen maar daarbij me vooral op de kleurige bonte bovenkant gericht. De onderkant wordt zelfs in vlindergidsen vaak omschreven als "zwart" of "bruin". Toch wilde ik dit buitenkansje benutten en de onderkant ook proberen vast te leggen.

Vandaag ging ik gewapend met de macrolens terug. Vanwege de donkere omstandigheden in het hutje was het best lastig er iets van te bakken. Uiteindelijk moest Mister Flash moest er aan te pas komen. Normaal gebruik ik nooit flitslicht. Door dit deze keer wel te doen bleek dat de onderkant alles behalve zwart of bruin was. Op het display verscheen iets wat me nog het meest deed denken aan een handgeknoopt Perzisch tapijtje.