Handicap

Als fotograaf heb je vaak de neiging mooie onderwerpen uit te kiezen en die onderwerpen vervolgens zo mooi mogelijk vast te leggen. Dat geldt zeker voor de tak van natuurfotografie. Een mooi beestje, gedempt zonnetje, zachte kleurtjes en een fraai standpunt...daar kom je al een heel eind mee. Ondergetekende maakt zich daar ook "schuldig" aan.

Maar de natuur is niet altijd mooi. Er lopen/kruipen/vliegen genoeg stumperds rond. De laatste weken kwam ik twee opvallende exemplaren tegen van het vliegende soort. Na over de eerste teleurstelling van "och het is niet echt een een puntgaaf exemplaar" heen te zijn gekomen heb ik toch mijn best gedaan deze onderwerpen zo mooi mogelijk vast te leggen. Een iets minder mooi exemplaar verdient net zo goed de volle aandacht, nietwaar?

De eerste gehandicapte was een Zwervende Heidelibel. Een fraai gekleurd libelletje die zijn naam wat al te letterlijk had genomen en blijkbaar overal en nergens was geweest. Tja een duidelijk gevalletje vleugelschade. Hij, ja het was een hij, had er blijkbaar geen last van want naderhand vloog ie gewoon weg met z'n gehavende glas-in-loodjes.

Zwervende Heidelibel - Sympetrum fonscolombii

Daarna heb ik van de andere zijde scherpgesteld op een pterostigma. Niks te zien van de schade....

De andere gehandicapte had het wel heel bont gemaakt. Het leek wel alsof ie vooraan had gestaan in het vuurpeloton. Tja wat wil je ook met zo'n naam. Deze Vuurlibel miste gewoon een complete vleugel. Normaal een heel fraai libelletje uit de rood, roder, roodst-categorie maar met 3 vleugels wordt het toch een beetje een onevenwichtig geheel.