Spaß in der Eifel

Sinds een tijdje had ik me voorgenomen in juni een vlindertripje naar de Eifel te maken. Afgelopen weekend was het eindelijk zover. Gewapend met een aantal puike tips over de omgeving en goede moed toog ik richting Blankenheim. Bij aankomst in de avond snel m’n tentje geïnstalleerd op de plaatselijke camping, de auto in en hup, op verkenningstocht. Het doel die avond was om vlinders te vinden die alvast hun slaapplekje hadden opgezocht.

Aangekomen op een beoogd veldje had ik al snel prijs in de vorm van Groot Geaderd Witjes die met z’n tweeën gezellig aan een Adderwortel hingen. Da’s nog eens met de neus in de boter vallen! Ik had deze soort afgelopen zomer in Frankrijk voor de eerste keer gezien maar een dergelijke herhaling is altijd prettig :-). Even later kwam ik nog een aantal stuks van deze soort tegen op het veldje en nog een flink aantal zandoogjes.

Verder werd ik verrast door een reekalf welk in de dekking lag. Voorzichtig probeerde ik weg te lopen maar het kalfje schrok blijkbaar toch genoeg van me om op te springen en een aantal meter verder halt te houden. Nadat we elkaar een minuutje roerloos hadden aangestaard sprong het ree de dekking in. Wow, dat zijn voor mij toch wel cadeautjes! Even daarna hoorde ik een luid vreemdsoortig oergeluid vanuit de bosrand. Dacht eerst dat het een hond van een zwaar kaliber was. Later realiseerde ik me dat het waarschijnlijk moeder ree was die aan het “blaffen” was. Een speciaal geluid wat ik noch niet eerder had gehoord. Omdat het toch al laat in de avond was besloot ik terug naar m’n tentje te gaan.

Na een (mede dankzij de medecampingbewoners) kort nachtje slaap van 4 uurtjes toog ik ’s-morgens vroeg wederom naar het veldje van de avond te voren om de Witjes in ochtendlicht vast te leggen. Het was een beetje bewolkt maar af en toe piepte het zonnetje er toch tussendoor. Met een lach op m’n gezicht heb ik leuke resultaten kunnen boeken.

Groot Geaderd Witje - Aporia crataegi

Geelsprietdikkopje - Thymelicus sylvrestis

Na een tijdje ben ik weer de auto ingestapt om bij een (bij vlinderaars en botanisten) bekende plek te gaan kijken. De Froschberg ligt te midden van een glooiend landschap waar een grote diversiteit aan planten (orchideeën) en vlinders aangetroffen kan worden. Gevolg is echter dat het druk bezocht wordt. Ik was er vrij vroeg maar na 5 minuten werd me al gevraagd “schon was gefunden? ”. Kijk da’s nou net niet wat ik zoek…. Gefunden had ik wel wat. Ook hier zat een GGW’tje op een Margriet te chillen.

Ook waren er wel wat leuke plantjes aanwezig waarvoor ik ’s-middags ben terug gegaan.

Op een gegeven moment werden de plaatselijke dazen wakker @#!@#. Ze hadden het voorzien op m’n nek, die er volgens mij erna uitzag als een heuvellandschap :-(. Daarop ben ik maar even Blankenheim-city ingetrokken voor een stevige Kaffee.

Nadat ik weer frisch und munter was ging ik verder op zoek naar een ander veldje. Hier was het ook weer feest. De soort waar ik het meest naar uitkeek deze trip was in fatsoenlijk aantal aanwezig. De Purperstreepparelmoervlinder (tja het beestje moet maar een naam hebben) foerageerde er lustig op los op distel. Fotograferen middag op de dag bij beweeglijke vlinders is echter bijna niet te doen en daarmee bleef het vooral bij “waarnemen”. Een andere waarneming was Keizersmantel maar ook die was veel te onrustig om fotografisch te vangen. Ik besloot later in de avond/ochtend erop terug te keren om mijn geluk te beproeven. Toen ik weg wilde gaan zag ik een behoorlijk grote vlinder op het pad zitten. Het bleek de Grote Weerschijnvlinder te zijn. Wat een knaller! Deze vlinder heeft iriserende vleugels die onder een bepaalde hoek van invallend zonlicht blauw weerschijnen. Ondanks dat het midden op de dag was heb ik toch maar even goed mijn best gedaan. Plat op de buik en gaan met de banaan!

Grote Weerschijnvlinder - Apatura iris

’s-Avonds waagde ik nog een tripje naar dit veldje maar de meeste vlinders waren nog actief. Ik werd echter wel blij verrast toen ik in de poppetjes van de ogen van een Grote Parelmoervlinder keek en deze besloot rustig te blijven zitten.

Grote Parelmoervlinder - Argynnis aglaja

Na wederom een korte 4-uurs-nacht ging het weer vroeg richting “veldje 2” voor de Purperstrepen. Deze hadden gelukkig hun heil niet elders gezocht en waren gewoon present. Ik heb me hiermee goed kunnen vermaken.

Purperstreepparelmoervlinder - Brenthis ino

Nadat ik nog snel een Koevinkje en Zilveren Maan had meegepikt was het tijd om het tentje in te pakken en huiswaarts te rijden. Een voor mij geslaagd tripje.