Killer

Binnen de dierenwereld zijn er rovers en prooidieren, een bekend concept. Het rover/prooidier-concept komt echter ook voor bij planten. Oké van die tropische bekerplantjes uit de tuincentra's kennen we allemaal wel. Dat er in de inheemse flora ook rovers voorkomen is wat minder bekend. Het meest tot de verbeelding sprekende plantje is de Zonnedauw.

Zonnedauw komt voor op stikstofarme, natte, zure heidevelden en veengrond. Omdat deze ondergrond weinig voedingsstoffen bevat scharrelt het plantje zijn maaltje op een andere manier bij elkaar. Aan het 2 tot 10 cm hoge plantje zitten zitten blaadjes met daaraan vele tentakels. Aan het einde van die tentakels bevinden zich druppeltjes van een kleverige substantie. De druppeltjes zijn onweerstaanbaar voor insecten en die komen dan ook onbevreesd een kijkje nemen. Op dat moment gaat het dan meestal de foute kant op voor het insect. Het insect raakt vast aan de druppeltjes, probeert zichzelf te bevrijden en raakt daardoor nog meer verstrikt. De afscheiding van enzymen door het plantje zorgt voor de vertering, waarna de plant de stikstofrijke voedingssappen opneemt. Mooi geregeld toch?

De afgelopen tijd heb ik een aantal keren een gebiedje bezocht waar Zonnedauw in grote getale voorkomt en op sommige plekken een tapijtje vormt. Als je het tapijtje van dichtbij bekijkt is het een soort van insectenkerkhof. Beetje morbide, dat wel. De slachtoffers variëren van vliegjes, muggen tot nachtvlindertjes en juffertjes. Het meest gespotte slachtoffer was de Watersnuffel. Tja eigenlijk is dat wel heel erg logisch met zo'n naam. Rondsnuffelen en je neus in andermans zaken steken kan ook niet goed aflopen.

Nou genoeg gepraat over de misdaad, nu over naar het bewijsmateriaal :-)